فردگرایی Individualism

فردگرایی، فلسفه‌ای است در مورد زندگی؛ که بر اولویت نیازهای فردی بر نیازهای گروهی، روابط اجتماعی نه چندان منسجم و گرایش به خودمختاری تأکید دارد.[1] در این نظام اعتقادی، جامعه، مجموعه‌ای متشکل از افراد بی‌همتاست؛ که اهداف و علایق خاص خود را دارند و سعی می‌کنند، تا حدودی از زیر نفوذ دیگران بیرون بیایند. این گرایش بر خصیصه‌ی فردی پدیده‌های اجتماعی، تکیه می‌کند؛ که این فقط فردها هستند که می‌اندیشند و عمل می‌کنند و جامعه و گروه‌ها، به خودی خود، هیچ واقعیتی ندارند و چیزی به جز افراد و اشکال ارتباطات و مناسبات میان افراد، نیستند. در واقع فقط انسان‌های منفرد وجود دارند؛ که به مجموع آنها جامعه گفته می‌شود. فردگرایی، فعل و انفعال‌هایی را که میان انسان‌ها صورت می‌گیرد، چیزی واقعی نمی‌داند؛ لکن آنها را قائم به خود انسان‌ها و آثار آنان می‌شمارد. این گرایش، "جامعه " را که حاصل جمع افراد انسانی و نیز همه ارتباطات و تعاملات موجود در میان آنان است، مرکب واقعی و واحد حقیقی نمی‌انگارد. بنابراین، دارای آثار و خواص ویژه‌ای هم نبوده و همه پدیده‌های اجتماعی، قابل تبیین و توجیه‌های روان‌شناختی قلمداد خواهد بود.