اقرار

مقدمه:

اقرار، نیرومندترین دلیل اثبات دعوی است. چنان‌که از آن به «اُم الدلایل» یا «ملکه‌ی دلایل» تعبیر می‌شود. طبق ماده 1259 ق.م.؛ «اقرار عبارت از اِخبار به حقی است برای غیر بر ضرر خود.»

اقرار در لغت به معنیِ تثبیت و تحکیم آمده ولی در اصطلاح قضایی، به معنیِ اعلام به وجود حقی علیه خود و به نفع شخصِ دیگر می‌باشد.

اقرار، اخبار است؛ یعنی مقرّ خبر می‌دهد از وجود امری که سابقاً، وجود داشته است. بنابراین اقرار، انشاء نیست که موجد حقی باشد. شاید بتوان گفت که اقرار، عکس ادعا است؛ چون در ادعا، اظهار حقی می‌شود به نفع خود و بر ضرر غیر.

اقرار با شهادت هم فرق دارد؛ چه شهادت، اخبار به حقی است به نفع یکی و بر ضرر دیگری.

بنابر تعریف و مطالب فوق، اقرار، عقد نیست. ایقاع هم نیست بلکه خبری است که مانند اخبار دیگر محتمل صدق و کذب است. بدیهی است بخصوص در دادگاه که واقع شود احتمال صدقِ آن به‌مراتب بیشتر می‌شود. زیرا مدعی علیه با توجه به آثار قانونی آن اقرار می‌کند.

فهرست مطالب

عنوان

مقدمه

کلید واژه

فصل اول

تعریف شکنجه

مصادیق شکنجه

حکم قاونونی اقرار بر مبنای شکنجه

ضمانت اجرای اخذ شکنجه

فصل دوم

اقرار در امور کیفری

تفاوت اقرار در امور مدنی

عناصر تاثیر اقرار

ارکان اقرار

شرایط مقر

اقرار در دادگاه وخارج از دادگاه

شرایط خاص اقرار به حق الله

کیفرهایی که توسط اقرار ثابت می شوند

انکار بعد از اقرار

فصل سوم

عدم سقوط قتل است

رجوع از اقرار به حدود در مذاهب اربعه

آیا فرار از حفره رجم به منزله رجوع می باشد

فصل چهارم

نتیجه گیری

چکیده

منابع